SOSY

W dawnej Polsce sos nazywano gąszczem, juchą lub podrewą. Staropolska kuchnia znana była czterech rodzajów sosów, ciężkich i zawiesistych: żółtego z szafranem, czerwonego z sokiem wiśniowym, czarnego ze śliwkowych powideł i szarego z cebuli. W XVIII wieku pod wpływem kuchni francuskiej w Rzeczypospolitej pojawiła się moda na delikatne, aromatyczne sosy beszamelowe, pieczarkowe, rakowe i majonezowe. Popularne w dziewiętnastowiecznej Polsce książki kucharskie podają liczne przepisy na francuskie sosy, takie jak: Soubise, Mornay, Vernet, Robert, Bearnaise, Chantiiy, Chateaubriand, Pompadour, Bechamei, Remoulade.

Zupa

Potrawa mająca zazwyczaj postać wywaru powstającego podczas gotowania różnorodnych składników. W tradycji polskiej zupa jest zwykle pierwszym daniem obiadu. Podczas gotowania warzyw, owoców, mięs i kości uwalnia się znaczna ilość zawartych w nich składników. Bez takiego przygotowania niektóre z nich nie zostałyby wchłonięte przez układ pokarmowy człowieka i dlatego zupy są daniem bogatym w niezbędne składniki. Przygotowanie zup zazwyczaj wymaga użycia żaroodpornego naczynia. Zwykle jest to garnek lub kociołek umieszczony nad ogniem lub grzejnikiem elektrycznym.

Wiele zup nie wymaga jednak gotowania, czasem przyrządzenie zupy wymaga tylko wymieszania ugotowanych bądź surowych składników. Przykłady takich zup to chłodnik litewski czy gazpacho.

Przekąski i przystawki

W czasach królowej Bony, pod wpływem włoskiej terminologii kulinarnej, potrawy podawane dla zaostrzenia apetytu na początku biesiady nazywano antypastami. W końcu wieku XVIII książki kucharskie zalecały podawanie przystawek "na sposób francuski", po zupach, a przed pieczystym, zawsze razem z rozmaitymi alkoholami - piwem, wódkami ziołowymi, miodem, winem. Dobre przekąski przed jedzeniem po wódce zaostrzają apetyt. Zwykle ustawia się je z wódką na osobnym stoliku na boku, a spożywa stojąco, przed zasiadaniem do stołu.

Potrawy z makaronu

Mój ulubiony produkt, uwielbiam makaron pod różnymi postaciami. Najpierw wypadałoby napisać coś na temat makaronu. Makaron jest to produkt żywnościowy wytwarzany na bazie mąki, wody i niekiedy jaj (mówimy wtedy o makaronie jajecznym) oraz innych składników, o szerokiej gamie kształtów i zastosowań.

 Najstarszy makaron znaleziono w Chinach, miał cztery tysiące lat i 20 cali długości. Znaleziono go w wiosce z okresu neolitu nad brzegami Żółtej Rzeki. To najstarsze odkryte przez archeologów jedzenie. Według legendy do Europy sprowadził go znany wenecki podróżnik, Marco Polo. Jest to jednak tylko legenda, bowiem już tysiąc lat wcześniej, w II wieku naszej ery, rzymski badacz Galen wspomniał o tego typu potrawie^{[potrzebne źródło]}, natomiast Muhammad al-Idrisi udokumentował istnienie suszonego makaronu (takiego, jak współczesny) w południowych Włoszech, na Sycylii i w Trabii ok. XII wieku, czyli jeszcze przed narodzinami Marco Polo.

Makaron jest półproduktem, co oznacza, że przed spożyciem należy go odpowiednio przyrządzić (wyjątek stanowią makrony skrobiowe, powszechnie znane pod nazwą makaronów chińskich, które można spożywać bez wcześniejszej obróbki termicznej). Makaron, w zależności od formy, gotuje się od kilku do kilkunastu minut. Dobrze ugotowany makaron musi być al dente, czyli stawiać zębom lekki opór podczas żucia i nie rozpływać się od razu w ustach.

Ze względu na dużą zawartość skrobi oraz powszechne spożycie makarony, podobnie jak inne produkty zbożowe, są głównym źródłem węglowodanów w diecie^[2].

Makaron stanowi zarówno podstawę niektórych dań lub bywa dodatkiem do zup. Może być podawany z sosami, serem żółtym, białym, także na słodko.

Makaron (wł. pasta) jest jednym z podstawowych dań kuchni włoskiej. I to tyle na temat makaronu w następnych dniach pojawią się pod postem "Potrawy z makaronu" w postaci komentarzy konkretne już przepisy. Zapraszam również do dodawania własnych komentarz z własnymi przepisami z chęcią wypróbuję.